تاثیر مقیاس بر مدل سازی زیستگاه پلنگ

به منظور درک اثر مقیاس های مکانی مختلف بر مدل سازی زیستگاه، بررسی های سلسله مراتب مقیاس ضروری است، چرا که گونه ها در مقیاس های مکانی مختلف زیستگاه، عکس العمل های متفاوتی را نشان می دهند. تعیین روابط بوم شناختی گونه در مقیاس های مکانی به منظور پیش بینی حضور آن در زیستگاه مهم است، بنابراین مدل های توزیع گونه باید در تمامی مقیاس های مکانی بررسی شود. پلنگ به عنوان یک گونه مهم، متعلق به فون پاله ارکتیک است که جمعیت آن در اثر تخریب زیستگاه به شدت کاهش یافته به طوری که در ارزیابی اتحادیه جهانی حفاظت از منابع طبیعی در رده در خطر انقراض قرار دارد. به منظور بررسی زیستگاه این گونه در مقیاس های مختلف از روش تحلیل عامل آشیان بوم شناختی و نرم افزار بیومپر استفاده شد. زیستگاه پلنگ در پارک ملی گلستان با تصاویری با اندازه سلول 30 در 30، 60 در 60، 90 در 90، 120 در 120، 150 در 150، 180 در 180 و 210 در 210، با روشenfa مدل سازی شد و با توجه به مقادیر حاشیه گرایی، تخصص گرایی و تحمل پذیری هر مرحله و هم چنین مقایسه شاخص بویس مربوط به آن ها مشخص شد بهترین مقیاس در پارک ملی گلستان، تصاویری با اندازه سلول 60 در 60 و 90 در 90 است.